باران خونp15 s2

ویو سونگمین

سونگمین:عمو دوئین وقت رفتنه
دوئین: ببینم تو دوست ا/ت نیستی؟
سونگمین: چرا خودشم ولی وقت رفتنه ها
دوئین:ا/ت اونجاس!چرا گریه میکنه
سونگمین: چون تو داری میری به یه سفر طولانی مدت خودمم دوست ندارم غم ا/ت رو ببینم ولی شیشه عمرت به پایان رسیده
دوئین:نمیتونم ازش خداحافظی کنم؟ یا بغلش کنم
سونگمین: تو قراره هرروز و هر ساعت اون رو ببینی و مراقبش باشی اون فقط تورو نمیبینه
دوئین: بریم...
ویو
از این که داشتم عزیز ترین فرد زندگی ا/ت رو ازش جدا میکردم حس خوبی نداشتم و به چشمای اشکیش زل زده بودم خودمو نفرین میکردم ولی چاره چی بود من نمیتونستم تو زمان مرگ ادما دخالت داشته باشم
ا/ت منو ببخش.
ویو ا/ت

اون پارچه سفید رنگ رو انداختن روی صورت بابام و هرچی به شیشه میزدم اونا به حرف من گوش نمیدادن
ا/ت: نه چرا چرا پارچه رو روش میکشید نه نه بابای من نمرده اون هنوز هست بابا چشماتو باز کن تا اونا ببینن تو هنوز هستی ،همش تقصیر منه کاش نمیومدم کره {گریه و داد}

با دستهایی که از پشت دورم حلقه شد توجهم از جلو به پشت سرم رفت
ا/ت:سونگمین... باباممممم سونگمیننن چرا بم نگفتییییییییی{داد}
سونگمین: اروم باش ا/ت الان دوباره نفست تنگ میشه اروم باش
ا/ت: بزار اصلا نفسم قطع شه میخوام برم پیش بابامممممممم
سونگمین: ا/ت جونگ هو گناه داره داره نگاهت میکنه ببینش بغض کرده تو که گریه میکنی حالش بدتر میشه
جونگ هو: اله مامانی چلا گلیه موکونی{حق حق}
ا/ت: بیا بغلم گریه نمیکنم{با نفسای نا هماهنگ}
سونگمین: مرگ یه چیز عادیه تو باید باهاش کنار بیای عزیزم ، ما نمیتونیم روز مرگ ادما رو تقیر بدیم پس لطفا گریه نکن دلم میشکنه
ا/ت: سونگمین
سونگمین:بله؟
ا/ت: یتیم شدم دیگه پدرم ندارم مادرم یه جور رفت شوهرم بم خیانت کرد الانم پدر جو چشام پر پر شد
سونگمین: دیگه بش فکر نکن امروز روز مهمیه برو تو ماشین تا منم بیام
ا/ت: چرا توقع داری من الان بتونم رو پای خودم بایستم؟
سونگمین: چون تو میتونی و قوی هستی
ا/ت: فقط سونگمین
سونگمین:جانم
ا/ت: بگو جنازه بابامو نسوزونن میخوام به رسم و رسوم امریکایی...
سونگمین: باشه باشه خودم میدونم
{یه پرش طولانی بزنیم شرکت{اسلاید 2 جونگ هو اسلاید 3 سونگمین و 4 هم دوئین}}